Tessalie Flare

Świat nie dzieli się na białe i czarne, lecz tonie w odcieniach szarości.

Szczęk stali, krzyki boleści i krew... Dużo krwi. W takich właśnie okolicznościach na świat przyszła Tessalie. Drugie i najmłodsze dziecko państwa Flare– jednej z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodzin Jedynki, gdzie uczestnictwo w Igrzyskach stanowiło odwieczną tradycję, przestrzeganą dokładniej niż jakiekolwiek prawo. Dziadkowie, ojciec, matka... Wszyscy byli pięknymi, idealnie wyszkolonymi maszynami do zabijania, triumfującymi w blasku swej chwały. Można więc sobie jedynie wyobrazić, jak wielką tragedią było dla nich chude, słabe, chorowite dziecko, jakim była.
Jednak nie zważając na nic, rodzice poddawali ją setkom morderczych treningów i zabiegów, by nijak nie zhańbić nazwiska, co wykańczało ją do granic możliwości, nierzadko doprowadzając do urazów i obrażeń, często zagrażających wręcz życiu. Ale kogo to obchodziło? W razie nagłego wypadku przy pracy... kłopot byłby z głowy.
Przygniatana nieustającą presją, wzgardą najbliższych i niekończącym się dręczeniem przez rówieśników – Zawodowców, zamknęła się w sobie. Całe dnie spędzała na ukrywaniu się w cieniu przed wszystkim, co ją otaczało. Wybawieniem stały się dla niej dopiero codzienne, samotne wyprawy do lasu, ze swoimi jedynymi przyjaciółmi: ołówkiem i notatnikiem.
A przynajmniej do chwili, gdy nie nakrył jej na tym jej ojciec, karząc dotkliwie i odbierając dwa największe skarby.
W noc po tym wydarzeniu, dziewczynka chciała się zabić. Skatowana do krwi, przygnieciona wizją ponurej przyszłości ofiary, marzyła o zakończeniu swoich cierpień i zapewne udałoby się jej to, gdyby nie pomoc jedynej siostry: Lyanny. To ona postawiła ją na nogi. Zachęciła do rozwijania swoich umiejętności rysowniczych i jako jedyna broniła przed atakami ze strony zdziczałego chęcią sukcesu społeczeństwa. Stała się jej oparciem i przyjaciółką. Opiekunką i powierniczką. Rodziną, do której mogła się zwrócić o pomoc. Do dziś pamięta jej słowa, które zadecydowały o jej dalszym życiu:
„Nie jesteś i nigdy nie będziesz taka jak my. Jesteś wyjątkowa. Lepsza od reszty. Nie pasujesz tutaj i zrobię wszystko, żeby cię stąd wyciągnąć. Wszystko.”
Rok później skończyła siedemnaście lat, lecz zamiast tak jak kiedyś, codziennie na nowo przeżywać swoją katorgę, odliczała dni do swej pełnoletniości, kiedy to raz na zawsze będzie mogła wyrwać się z tamtego miejsca. Jakie wiec było jej zdziwienie, kiedy na dożynkach usłyszała swoje nazwisko.
Jednak gdy dwóch strażników prowadziło zszokowaną dziewczynę w stronę sceny, pojawił się ochotnik. Lyanna.
Jako Zawodowiec powinna była być świetnie przygotowana do wystąpienia w Igrzyskach, lecz... nie nadszedł jeszcze jej czas. Zginęła w finale.
Tamtego dnia cały świat Tessalie na powrót rozsypał się na miliardy kawałków, pozostawiając w jej sercu ogromną dziurę, którą czuje w sobie do dziś. Lecz gdy wróciła zapłakana do domu, Ojciec powiedział jej tylko niedbałym tonem:
„Nigdy nie miałem córki.”
Nie pamięta, co stało się potem. Po porostu obudziła się kilka dni później, cała posiniaczona i ledwo żywa we własnym łóżku. Czy na prawdę była na tyle głupia, by rzucać się na starego Zwycięzcę Igrzysk i mentora swojego Dystryktu? By w szale gniewu zaatakować własnego ojca? Nadal nie jest tego pewna.
Cały świat mógł zapomnieć o zmarłym trybucie, tak podobnym do całej reszty która przeminęła i przeminie.
Ona nie zapomni nigdy.
Tak właśnie z dwójki rodzeństwa została zupełnie sama, a miało być jeszcze gorzej. Pewnego dnia, grupka buntowników żyjących duchem rebelii, spaliła ich dom. Przeżyła jako jedyna.
Lecz mimo ogromnych wyrzutów sumienia, zamiast żalu czuła.. spokój. Okrutną wdzięczność.
Pierwszym transportem wyemigrowała do Kapitolu, gdzie zatrudniła się najpierw jako modelka, później - asystentka Stylisty i z biegiem czasu pięła się po szczeblach swojej nietypowej kariery, aż stała się jedną z najbogatszych i najlepiej rozpoznawalnych artystek w całym Panem.

Już na starcie Tessalie została obdarzona całkiem konkretną, acz nieprzypadkową pulą genów, lecz wielogodzinne treningi, brak snu i długotrwała depresja wyniszczyły jej ciało do granic możliwości. Sytuacja zmieniła się dopiero po jej przyjeździe do Kapitolu, kiedy to zajęli się nią specjaliści z agencji modelingowej, do której należała. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, wszystkie blizny zniknęły z jej ciała, pozostawiając skórę gładką i aksamitną, w odcieniu kremowej bieli. Włosy, dotychczas suche i zniszczone, po zaledwie kilku zabiegach stały się gęste i błyszczące, ciemnymi falami opadając na plecy. Lecz na tyle by było z odżywką i laserem. Ku ubolewaniu pracodawców, nie podłożyła pod nóż swoich kobiecych krągłości, które same w sobie rozwijały się zadowalająco, nadając sylwetce całkiem pociągający kształt. Jednak największym atutem niewysokiej, szczupłej figury dziewczyny są długie, zgrabne nogi, które lubi prezentować przy pomocy szpilek i zwiewnych sukienek. Niezmieniona została także zaokrąglona twarz o łagodnych rysach i jasnej karnacji, na tle której wyróżniają się delikatne, malinowe usteczka. Nad nimi figuruje prosty nos i wielkie, sarnie oczy w kolorze płynnej czekolady, okolone długimi, czarnymi rzęsami. Jako przedstawicielka swojego zawodu i stanu, samą sobą musi reprezentować elegancję i klasę, więc na wszelkie wyjścia ubiera się według własnego, niepowtarzalnego w stolicy stylu. Owszem, nie podąża ona ślepo za jaskrawą modą Kapitolu, preferując stroje subtelne, lecz wymowne, co przekłada się także na jej projekty. Nie rozumie sposobu myślenia, opartego na ukazywaniu ozdobnością i barwnością ubioru stopnia swej zamożności, zapominając o wrażeniu ogólnym, jakie się sprawia, więc w tej konkretnej kwestii jej przyszłe „ofiary” mogą być spokojne. Lecz co do reszty...

Bywają ludzie, którzy pod powłoką agresji i wyższości, skrywają kruche wnętrze, gotowe rozsypać się w każdej chwili. Cóż, Tessalie jest tego idealną odwrotnością. Dla każdego mijanego przechodnia to wulkan energii! Gdyby kiedykolwiek trafiła na arenę, mimo swej kiepskiej kondycji bez problemu wygrałaby samą zawziętością. Jest to osóbka niezwykle uparta i nieugięta, dla której nie ma rzeczy niemożliwych. Dosłownie. Jeśli postanowi, że jej tegoroczni trybuci wyjadą na rynek nadzy lub w strojach chodzących hot dogów, zrobią to i to z uśmiechem na ustach! Jest doskonałą dyplomatką i negocjatorką, a dzięki tej sztuce potrafi zdziałać wręcz cuda. Nie wykluczone, że pomaga jej w tym wrodzona uroda i urzekający uśmiech. Jest także piekielnie przebiegła i inteligentna. Bez problemu potrafi przekonać do swojej racji najbardziej zatwardziałych rozmówców, wmawiając im do tego, że był to ich własny wybór i inwencja, co czyni zadowoloną obie strony konfliktu i – przysparza jej cennych sprzymierzeńców. Potrafi walczyć o swoje racje niczym lwica, nie cofając się przed niczym by osiągnąć zamierzony cel. Biegnie z duchem czasu, pędzona niekończącą się chęcią poznania nowego i wrodzoną ciekawością. Interesuje się każdego rodzaju sztuką i postrzeganiem piękna w najdziwniejszych formach. Uwielbia także przyjęcia i zabawy, na których z szybko i łatwością zdobywa nowych przyjaciół, potrafiąc oczarować sobą nawet wycofanych samotników i anarchistów. Nie narzuca się, nie drażni, po prostu dobrze zna się na ludziach, potrafi wczuć się w ich sytuację i odpowiednio do niej podejść, z pożytkiem dla obojga. A trzeba jej przyznać, że potrafi dbać o sowich bliskich. Wyjatkowo cierpliwa i wyrozumiała, jest w stanie wiele dla nich poświęcić, wciąż będąc gotową do pomocy i każdego rodzaju wsparcia, nawet kosztem własnych nieprzyjemności. Niestety, jest też niezwykle sentymentalna. Bardzo przywiązuje się do przedmiotów, miejsc i ludzi, co w dzisiejszym świecie przysparza jej jedynie zmartwień. Szczególnie, że jej podopieczni, którzy co roku staja się jej oczkiem w głowie, idą na pewną śmierć. Sama z kolei nigdy nie szuka pomocy u innych, gdyż nie pozwala jej na to duma i poczucie samowystarczalności, zszargane podczas morderczych treningów na zawodowca, z których także wyniosła pewne wartości. Chociażby pamiętliwość i władczość, typowe dla person jej statutu. Wieczna wola walki i stalowa pewność siebie, zdobyte będąc dręczoną przez silniejszych rówieśników. Mimo swej opinii nowobogackiej arystokratki i imprezowiczki, jest niezwykle silna psychicznie i niezachwiana w swych decyzjach. Zdecydowanie jest jedną z tych osób, które lepiej mieć za sobą, niż przeciw sobie. Nie wspominając już o jej wpływach, swoich przeciwników traktuje jak mięso armatnie, wgniatając ich w ziemię przy każdej okazji, będąc dla nich tak samo bezwzględną, jak szczodrą dla przyjaciół. Szczerze nienawidzi Igrzysk i bezczynności, z jaką co roku przygląda się rozgrywkom. Skrzywdzona przez zwolenników Kapitolu, może stać się jedną z najbardziej zagorzałych rebeliantek i ma do tego predyspozycje.

Jako stylistka, z racji rzeczy musi mieć jako taki talent plastyczny, lecz z tym nigdy nie miała problemu. Swoimi kolejnymi wystawami obala jakże niewygodny mit, jakoby jedynie osoby posiadające plecy mogły wybić się w tłumie. Ma po prostu talent, jeśli chodzi o projektowanie. Urodziła się z tym i ćwiczyła przez całe życie, co pozwoliło jej się stać naprawdę dobrą. Potrafi także nieźle działać na emocje rozmówcy, kształtując je wedle swojej woli, co czyni ją niezwykle przekonującą.