Olivia Chandler

Wszystko co się zdarza, ma swój sens

Państwo Chandlerowie to najspokojniejsi ludzie pod słońcem i wzorowi pracownicy. Ich życie biegnie w rytm wskazówek wielkiego, elektronicznego zegara wiszącego na ścianie w jadalni. Punkt siódma – śniadanie, potem praca, obiad, kolacja, sen. I tak w kółko. Przypominają swojego rodzaju roboty. Ich głos jest jednostajny, styl życia monotonny, podporządkowany z góry narzuconym zasadom. Cieszą się szacunkiem i uznaniem wśród mieszkańców dystryktu. Gdyby tylko nie ich dziecko…
17 lat temu na świat przyszła ich pierworodna i jedyna córka - Olivia. Rodzice pokładali w niej wielkie nadzieje. Na początku wydawało się, że wyrośnie z niej kopia rodziców – idealnych pracowników fabryki maszyn zafascynowanych technologią. Jednak gdy podekscytowany ojciec próbował wytłumaczyć jej zasady działania zegarka, uciekła z płaczem. W szkole radziła sobie kiepsko, ponieważ większość przedmiotów związana była właśnie z elektroniką, której paradoksalnie nienawidziła, nie wiedzieć czemu. Rodzice byli nią zawiedzeni.
Olivia czuła się bardzo samotna w tym skomplikowanym świecie elektroniki. Nie miała przyjaciół – bo kto by chciał za przyjaciółkę mieć takie kompletne beztalencie? Nazywano ją pechową dziewczyną.
Nadszedł moment dożynek. Losów Olivii było 6 na wiele tysięcy, jednak to właśnie on został wylosowany. Zareagowała ze spokojem. Przez głowę przemknęła jej myśl, że na pewno wszyscy mieszkańcy dystryktu będą zaskoczeni tak słabym i dziwnym trybutem jak ona. I jeszcze że rodzice pozbędą się obciążenia…

Olivia nie należy do osób wyjątkowo wysokich czy szczególnie niskich – mierzy około 168 centymetrów. Jej sylwetka jest szczupła i wiotka, jednak mało wysportowana. Na jej szyi widać wyraźnie obojczyki, ramiona są wąskie i odrobinę zapadłe.
Ma śniadą, trochę oliwkową karnację i delikatne rysy twarzy. Jej oczy są brązowe i nieco skośne, na ogół spuszczone w dół. Ciemne brwi mają kształt ciemnych, delikatnie wygiętych łuków. Jej nos z profilu jest prosty, a jedynie jego końcówka jest uniesiona. Usta ma małe i delikatne. Włosy Olivii mają postać ciemnych i długich, prawie czarnych poplątanych fali, opadający równo na plecy, jednak ona zazwyczaj związuje je w koński ogon lub kok.
Na rękach, szyi i plecak ma sporo drobnych, ciemnych pieprzyków, a na prawej dłoni niedużą bliznę z czasów dzieciństwa.
Cały czas porusza się szybko, tak jakby przed czymś uciekała. Nie ma jakiś szczególnych preferencji pod względem ubioru. Ważne jest dla niej to, aby odzież, którą nosi, była wygodna i przewiewna.

Olivia to dość tajemnicza osoba pełna sprzeczności. Nie jest do końca przewidywalna, jak myśli wielu.
Trzyma się z daleka od ludzi, jednak nie jest samotniczką. Lubi ludzi, jednak ludzie zazwyczaj nie lubią jej. Widzą ją jako wycofaną i zagubioną osobę z którą nie warto się przyjaźnić. A jej bardzo brakuje przyjaciół, przy których mogłaby być zupełnie inna, niż wydaję się być. Z trudnością przychodzi jej nawiązywanie nowych kontaktów, ponieważ jest dość nieśmiała i skryta. Mało kto ją więc zna i kojarzy. W pewien sposób lubi swoją niezależność – nikt się nią specjalnie nie przejmuje, więc w zasadzie może robić co chce. Niewiele mówi, nie wychyla się. Wtapia się w tłum. Daje jej to dużą swobodę działania. Trudno ją zdenerwować, a jeśli już, raczej tego nie okazuje. Jest w tym podobna do swoich spokojnych i zdystansowanych rodziców. Podporządkowuje się zasadom, myśląc, że po prostu tak już musi być. Nie dba o swoją reputację, ani o to, co o niej myślą inni ludzie – nauczyła się ignorować wszelkie uwagi. Nie jest szczególnie przywiązana do swojego domu i rodziców. Kocha ich, ale w zasadzie poza tym, że kochają swoją pracę, nie wie o nich niczego. Nie jest zbyt odważna, boi się ciemności i os. Potrafi całkiem nieźle kłamać i maskować swoje uczucia. Jest dość ciekawska i dociekliwa, gdy coś ją zainteresuje, w krótkim czasie dyskretnie dowie się wszystkiego na ten temat.

Olivia nigdy nie przejawiała żadnych szczególnych talentów czy zdolności, które byłyby docenione w jej rodzinnym dystrykcie. Ma jedynie ładny głos i potrafi śpiewać, jednak to na pewno nie przyda jej się na arenie. Oprócz tego przez 17 lat nauczyła się nieźle kłamać i oszukiwać, maskując prawdziwą siebie.

Kiedy była mała, rodzice nazywali ją ,,wskazóweczką”. Ma szczurzycę o imieniu Świeczka.